Er werd mist verwacht in de avond, zei de stem uit de radio. Mist, maar geen visite bij Stien, hooguit zou het engeltje van de buren nog even komen snoepen, maar de kans was klein, vorig jaar was ze wel even geweest, ze had haar feestjurk al aan gehad en haar mama had haar even naar tante Stien gestuurd, kon mama nog even haren krullen en nagels lakken.
Engeltje werd om half zeven opgehaald, ze was een uurtje binnen geweest, maar haar feestjurkje was vies geworden, een klein vlekje van het glaasje bowl en de moeder van de engel had moord en brand geschreeuwd, dus dit jaar was de kans klein.
Haar oliebollen waren goed gelukt, ze had er twee tijdens het bakken geproefd en nu zat ze vol. Op de tafel stonden drie bollen te glunderen, voor engeltje. De rest stond in haar koele keuken, te wachten op………?
De t.v. zond die avond niks bijzonders uit, had Stien al gezien, maar de radio zond een conference uit van die blinde presentator, Vincent Bijlo, die hoorde ze graag, ze zou in haar leunstoel, met een bol op schoot naar hem luisteren en dan op tijd het bed opzoeken, het nieuwe jaar, het zou wat, kon ze de tijd maar afremmen, het ging veel te snel.
Ze dacht terug aan al die mensen die nare herinneringen hadden aan de nieuwjaarsnacht, de Volendamse bevolking die hun jeugd verbrand zag wegvoeren en Stien zelf, die op Nieuwjaarsdag haar pas geboren baby verloor, zo lang geleden, de wond was dicht, maar het litteken trok, trok altijd en zeker deze dagen, dan stond het in vuur en vlam.
Foto’s: Trudy Den Herder
Verhaal: Trudy Den Herder
Gedicht: Trudy Den Herder
Oudjaar
Oud zeer, oud zeer
De wond is dicht
Maar het blijft altijd
Schrijnen, kloppen en jeuken
Krijgt alle aandacht
Want verder is er weinig meer….
Trudy.
