Dit wordt de laatste in de serie van mijn dorp. Er valt nog genoeg te vertellen over dit knusse dorpje, maar we gaan over naar een nieuw onderwerp. Vrijdag was de verrassing groot, bij thuiskomst zag ik dat de feestverlichting was opgehangen. Enkele dagen er voor hadden ze de enorme planten-en bloembakken weer van de lantaarnpalen gehaald. De winkeliersvereniging De Doka, doet enorm zijn best het straatje gezellig te houden.
Zelf houd ik enorm van deze tijd, het is vroeg donker, het is knus en mensen zijn tegen de feestdagen liever voor elkaar. Mijn oudste dochter, maar niet oudste kind, Annemieke heeft dit ook, we hebben het hier vaak over. Helaas zien we elkaar door COVID-19 zelden, maar we appen, mailen en heel soms bellen we. ( ik heb hekel aan bellen ) Maar soms kom je zonder bellen niet ver, als er veel aan de hand is.
Van de zomer zag ik die lieverd in het echt voor het laatst, in haar tuin, Blanca mijn jongste dochter kwam ook, we hielden goed afstand. Het is helemaal van belang omdat we een zieke in ons midden hebben, een heel krachtig iemand die als een boom bijna werd geveld, dat doet heel veel met me, daar wil ik offers voor brengen, het niet meer knuffelen van mijn kinderen het niet bij elkaar op visite gaan, behalve buiten in de tuin.
In mijn huis komt alleen mijn jongste dochter en ik bij haar, ik kan dit nog niet loslaten, we wonen nog maar zo kort apart van elkaar. We houden goed afstand, maar wat is dat moeilijk als je van elkaar houdt.
Nu bij Nico, mijn oudste kind het bezoek ook is ingeperkt en het restaurant van de instelling dicht is, mailen we. Net op de laatste dag voor de sluiting hebben we nog heerlijk buiten gezeten en koffie met taart genomen. Hij wil heel graag dat ik snel weer kom, maar het hoe wordt lastig, maar ik vind wel een oplossing.
Heb zondag mijn Vegabon bij AH ingeleverd, voor 12,50 kreeg ik allemaal lekker spullen en omdat ik allemaal digitale zegels heb gespaard in de tijd dat mijn boodschappen werden bezorgd omdat ik te ziek was om ook maar iets te doen, heb ik nu heel vaak gratis boodschappen van de zegeltjes, zo heeft elk nadeel een voordeel, al gun ik niemand een erge vorm van COVID-19 het is een gruwelijke ziekte en ik kon pas in het nieuwe schooljaar weer werken en ik ben nog steeds in training om weer op mijn oude niveau te komen.
In de nieuwe reeks wil ik vertellen over mijn opa en oma, wat ik nog weet, want helaas begin ik dingen te vergeten, of zeggen familieleden, dat het anders zat dan ik dacht, maar dat maakt niet uit, u legt er vast de meetlat niet langs.
Spaarzaam kan ik nu iets vertellen over mijn ziekzijn, dat is goed, dan begint het verwerken.
Trudy.
Verhalen en gedichten van Trudy. 
Jeetje Trudy, wat roept dit blog een hoop vragen op. Wanneer had je corona? En je zoon, dat is je oudste begrijp ik, is hij gehandicapt? (Als ik impertinente vragen stel antwoord je gewoon maar niet hoor). Mooie meiden heb je, dat van die foto’s herken ik wel. Soms plaats ik weleens een foto op Insta, dat mag dan net want daar zijn we geen vrienden.
Ik vind het juist opgeknapt nu de kerk daar weg is. Meestal ga ik ook naar de Deka of de AH. Net als jij had ik m’n vega bonnen ingeleverd. En die zegeltjes, die spaar ik natuurlijk ook. Mis het plakken wel een beetje, daar werd ik zo zennn van..
LikeGeliked door 2 people
Eigenlijk werd ik in januari al stikbenauwd en niemand wist wat het was, gewoon doorgewerkt, dus ik begon in een slechte conditie begin april heel ziek te worden, we moesten al thuis lesgeven en thuis denk je, het gaat wel, je hoeft de deur niet uit, dus dat scheelt al, tot ik echt doodziek werd. Testen kon toen nog niet. Al met al pas weer in het nieuwe schooljaar weer begonnen, gaat met vallen en opstaan. Ik heb weer conditie opgebouwd met de fiets aan de hand, zonder steuntje ging het niet, maar ik ben vanaf het begin blijven bewegen, als de dood voor trombose, of embolie.
Mijn oudste is psychiatrisch patiënt, hij raakte in de pubertijd de weg kwijt en is gaan blowen. Het is een schat, maar heeft een deur nodig en veel liefde. Voorheen fietste ik elke week naar Castricum en dan maakten we er een mooie dag van, maar na mijn ziekzijn, kan ik niet zoveel meer als eerst.
Annemieke is nu al wat meer gewend aan foto’s van haar zelf door haar zangwerk, maar hier vonden ze zichzelf niet zo flatteus, maar dan zijn ze juist zo leuk, ze deden net gek op dat moment en dan zijn ze nog leuker. Blanca was die dag met de auto en ik op de fiets, ik moest oefenen van mezelf, maar ik heb die heen weg 2 uur gefietst, er kwam geen eind aan, anders doe ik het in een uur. Maar nu gaat het beter hoor, elke keer meer lucht.
Vond die kerk zo mooi en die panden die er nu staan, zo groot. Vroeger voor het andere winkelrijtje stonden er van die schattige oude huisjes.
Ja, geen geplak meer, ik moet nog oude boekjes inleveren. Ook de dagjes uit nu op de app, die spaar ik voor de meiden, maar door Covid is dit tijdelijk niet te gebruiken. En dan heb ik nog een zoon, nou die wil helemaal niet op de foto en op het blog en ik mag er ook niks over zeggen, maar hier komt bijna niemand, dus af en toe bega ik een kleine zonde. Maar als ik er later niet meer ben en ze lezen alles terug, vooral het blog dat vol is, dan hoop ik dat ze veel lachen en voelen hoeveel ik van ze heb gehouden, van alle vier.
Je mag alles vragen.
LikeGeliked door 1 persoon
Heftig hoor Trudy, je hebt dan een flinke jas uitgedaan.
Dus vier kinderen heb je? twee meiden en twee jongens? Hopelijk komt het met je zoon in Castricum weer ooit goed.
Geef je zelf les, of volg je lessen?
Ja, ik weet het nog wel, het oude rijtje op de Heilige weg. Heb je altijd in kr gewoond?
LikeGeliked door 1 persoon
Nou, echt wel, ik was juist weer anderhalf jaar aan het werk na een knieoperatie en toen kwam die brand en daarna een andere ingreep en toen COVID, ik vind nu is het klaar! :^)
Ja, 2 jongens en 2 meiden, dol op ze! Met Nico komt het niet goed, we maken er het beste van met elkaar, zondag weer heen, heerlijk.
Ben docent in mijn eigen vak, dus geef verpleegkundigen les en aanverwante beroepen, doe projecten en speciaal onderwijs, maar werk minder dan voorheen, bouw het weer op.
Ik ken het denk alleen van een foto, ik zit wel eens in mijn geheugen te graven, maar erg diep kan ik niet meer, dingen raken vergeten, zo jammer, voor de brand wist ik nog zo veel.
LikeGeliked door 1 persoon
Zo belangrijk was het ook niet. Ik sla soms de meest belachelijke dingen op op m’n harde schijf en belangrijke afspraken vergeet ik gewoon.
LikeLike
Wat een leuke foto’s.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank!
LikeLike
Ach Trudy, wist dat de vredes kerk was gesloopt, maar wat veranderd ons oude dorpje.
De Doka ken ik ook nog wel.
Je mag God prijzen voor je mooie dochters, boffert.
Ik raak altijd ontroert als ik ze zie, heerlijk om een brief uit Londen te ontvangen.
Ik jongens jij mooie meiden, in dat hebben we het goed getroffen.
We hebben beide mooie en verdrietig dingen te delen.
Maar ik hou van je collega. Hans
LikeLike
Ja, ik ben maar wat rijk met mijn vier kinderen.
LikeLike
Die foto hoef je vast niet weg te halen, hij is toch leuk?
Gossie, dat je ziek was of bent, wist ik niet, maar het gaat langzaam beter begrijp ik.
Hou je taai hoor!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank, ja, het gaat elke week beter, maar ik kwam van ver. Maar ik ben vooral dankbaar, veel kunnen het niet navertellen.
LikeGeliked door 1 persoon
Het zijn geen leuke tijden voor familie en vrienden te bezoeken. Met dat afstand houden en slechts nu en dan bezoek lijkt alles en iedereen zo ver af.
Goed dat je je ziekte kan verwerken. Er over praten is al heel wat.
Die foto is helemaal niet lelijk. Die zal wel mogen blijven.
Groetjes.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, die afstand is best lastig. Mijn oudste fleurt altijd zo op van een mamaknuffel en ik zelf ook als ik hem even vasthoud, maar dat voelt al zo lang geleden.
LikeGeliked door 1 persoon
De ziekte verwerken, lijkt me verre van eenvoudig
Hier in België, mag er maar één persoon op bezoek komen…
Dus geen directe contacten met familieleden..
Een andere optie is er momenteel niet
groeten
LikeGeliked door 1 persoon
Hier is nu ook alles heel beperkt en dat is maar goed ook, zo alleen kun je zonder vaccin het virus stoppen. Wij mogen dacht ik 2 op bezoek, maar dat doe ik niet hoor, wij houden het op 1 en dan ook goed afstand bewaren.
Nou ik heb echt zoiets van, de laatste 4 jaar zijn er zoveel onwerkelijke dingen gebeurd, kan er met mijn pet niet bij.
LikeLike